Πρωινό και γνωρίζουμε εκ του σύνεγγυς τον ήσυχο-αγνό τρόπο ζωής των κατοίκων, σε τούτη την πολίχνη του γαλλόφωνου ανάγλυφου & των πραλίνων της Βραβάντης, που τους πρότερους αιώνες πρόκοψε με τα μάλλινα υφάσματα. Η Βαβρ, με κάβο σκαφών και στις δύο όχθες του Ντάιλ (απ’ όπου σε λίγο οι φορτηγίδες πλέουν μέσα στην περιφέρεια Φλάνδρας), εισήχθη στους τουριστικούς χάρτες 10ετία 70, όταν άνοιξε το θεματικό πάρκο Γουαλιμπί, με υδροψυχαγωγία κι επαναστατικές υποδομές. Για καλοτυχία, τρίβουμε κι εμείς την πλάτη του Μακά, μεταλικό γλυπτό αγοριού που σκαρφαλώνει τον τοίχο έμπροσθεν του σημαρχείου. Πορεία προς το καμάρι της Φλάνδρας, την αρχοντική Μπρυζ, που η παραμυθένια όψη της μας κερδίζει αμέσως. Πλακόστρωτα στενά, αραχνοειδείς υδάτινες αρτηρίες, τενάγη µε λευκούς κύκνους, πύργοι πανέμορφοι, βωμοί/θεσμοί µεσαιωνικοί, κουκλίστικα σταυροδρόμια διαφύλαξαν τέλεια τη γοητεία της από καταστροφές που ισοπέδωσαν µέρος των Κάτω Χωρών στους πολέμους του 20ού αιώνα. Μπαίνοντας στο ιστορικό κέντρο, ολόκληρο ένα Μνηµείο Παγκόσµιας Κληρονοµιάς της UNESCO, βλέπουμε την πιο σημαντικές πλατείες, τη Μπουργκ & τη Μαρκτ, θεωρούμενες αντίστοιχα ψυχή & καρδιά της ονειρούπολης, με εμβληματικό το καμπαναριό Μπελφόρ. Επίσκεψη στην καθολική Βασιλική του Ιερού Αίµατος, όπου φυλάσσουν την περίφηµη φιάλη του Αγίου Αίµατος. Το κρυστάλλινο δοχείο µε χρυσές λεπτοµέρειες περιέχει ένα πανί µε το αίµα του Ιησού, που υποστηρίζεται ότι χρησιµοποιήθηκε από τον Ιωσήφ της Αριµαθαίας κατά τη διάρκεια της προετοιµασίας του σώµατος του Χριστού για ταφή µετά την αποκαθήλωση από τον Σταυρό. Μας συναρπάζουν σειρά αξιοθέατων, όπως το 1ο χρηματιστήριο του κόσμου, το πάρκο με τη Λίμνη της Αγάπης, το νοσοκομείο του Α. Ιωάννη (παλαιότερο στην Ευρώπη), η γέφυρα του Α. Βονιφάτιου, οι κήποι του Άρεντς κλπ. Η κρουαζιέρα στα κανάλια μας γεμίζει φανταστικές εικόνες. Διάλειμμα για φαγητό, ψώνια & προσωπικές προτιμήσεις σε εκκλησίες, μουσεία, ή μουσικά δρώμενα. Βραδάκι πίσω στη βάση μας. Βόλτα ξεμουδιάσματος σε «εντευκτήρια» της Βαβρ, που ενδεχομένως συνδυάζεται με ποτό/μεζέ/τζαζ. Ύπνος.

Πρωινό και φύγαμε για Γάνδη, που με το σπουδαίο λιμάνι της κυριάρχησε στο εμπόριο της Βόρειας Θάλασσας μέχρι και τη Μεσόγειο, όταν οι πειρατές λυμαίνονταν τις ευρωπαϊκές ακτές το μεσαίωνα. H παλιά πόλη γύρω απ’ τις όχθες του ποταμού Λις, η μεγαλύτερη περιοχή στο Βέλγιο όπου απαγορεύονται οι μετακινήσεις με αυτοκίνητο, γλίτωσε τους βομβαρδισμούς των παγκοσμίων πολέμων και διατηρεί αναλλοίωτη τη μεσαιωνική της ταυτότητα. Ψηλά κτίρια, μπυραρίες, σοκολατερίες, κάβες με κεριά, φιδωτά σοκάκια κι ένα σωρό μαγαζάκια με ασύλληπτα δώρα ενισχύουν το σοκ ομορφιάς μπροστά στα μάτια μας, ενώ το σκηνικό στο κανάλι καθίσταται θεϊκό, όταν η στενή διώρυγα συνδέει την πόλη με τη θάλασσα. Απίστευτη καθεπόπτευση της πανδαισίας προσφέρει η Γέφυρα του Α. Μιχαήλ, καθώς από κάθε γωνιά της βιγλίζουμε την κομψότητα της αστικής σιλουέτας, ιδίως δε, μόνο απ’ εδώ θαυμάζουμε ταυτόχρονα και τους 3 διάσημους πύργους της πόλης. Επίσης μεθυστική η έποψη από το Κάστρο των Ιπποτών ή Κομήτων της Φλάνδρας, ορθωμένου το 1180. Ο καθεδρικός Σαν Μπάβο (με τεράστιο καμπαναριό), όπως κι ο γιγαντιαίος ναός Α. Νικολάου, καθυποτάσσουν τον πιστό σε ιερή κατάνυξη & συνάμα σε ηδονική αισθαντικότητα αρχιτεκτονικού μεγαλείου. Στο Μουσείο Καλών Τεχνών, μυούμεθα στους πίνακες του Ιερώνυμου Μπος κι άλλων επιφανών ζωγράφων. Μετά την ανεπανάληπτη κρουαζιέρα & το διάλειμμα φαγητού, μεταφορά στην Αμβέρσα. Η πόλη – ανταλλακτήριο διαμαντιών, είναι πρωτεύουσα κουλτούρας των ολλανδόφωνων Φλαμανδών, πολύβουος βιομηχανικός λιμήν κι απολανητικό ιστορικό κέντρο για τη βελγική χειροτεχνία και την τέχνη. Η αφρόκρεμα καλλιτεχνών όπως ο Rubens, ο van Dyck και ο Jordaens, διένυσαν τροχιές εδώ, ενώ αιώνες ευημερίας έδωσαν κληρονομιά μαστοριάς σε πολλά αγαθά (καθεδρικός, δημαρχείο κλπ). Η Γκραν Πλας με τα περίτεχνα σπίτια των συντεχνιών είναι το must, όπως εξάλλου τ’ αχνιστά μύδια με σκόρδο & σαμπανιζέ κρασί σε κατσαρολάκι πλάι σε χωνάκι με πατάτες. Έμφαση στον Οίκο των Κρεοπωλών (Vleeshuis), προχωρημένο μουσείο. Επιστροφή στη Βαβρ και διανυκτέρευση.

Πρωινό και ρότα για Άαχεν, τη δυτικότερη γερμανική πόλη, αγαπημένη έδρα του Φράγκου Καρλομάγνου και αργότερα τόπος στέψης των Γερμανών βασιλέων. Ο πλούτος της από τα ρωμαίκά έτη οφείλεται στις θέρμες αλλά στην εκμετάλλευση κοιτασμάτων άνθρακα, έτσι που πρόσφατα ακτινοβολεί ως επιστημονικός κόμβος για τη μηχανική, την τεχνολογία της πληροφορίας και συναφείς τομείς. Κατασκευασμένη μεταξύ 793 και 813, η οκταγωνική βασιλική εκκλησία διαθέτει ψηφιδωτά, βιτρώ, μαρμάρινους στύλους, κιβώρια, το αριστούργημα «Απαστράπτουσα Παναγία» του Ολλανδού γλύπτη του 15ου αιώνα Γιαν φαν Στέφεσβερτ κλπ. Απ’ τους 2 ορόφους, ο χαμηλότερος έχει 8 κίονες που υποστηρίζουν αψίδες, ενώ ο 2ος όροφος είναι διακοσμημένος με 8 χάλκινες πύλες της εποχής των Καρολιδών. Αρχικά, ο τρούλος της εκκλησίας παρουσίαζε ένα υπέροχο μωσαϊκό του ενθρόνου Χριστού πλαισιωμένου από τους Πρεσβυτέρους της Αποκάλυψης, αλλά το σημερινό μωσαϊκό χρονολογείται από το 1880 περίπου. Τούτος ο καθεδρικός απέκτησε πολλές αρχιτεκτονικές προσθήκες, με τη Γοτθική Χορωδία ν’ αποτελεί αειθαλές υπόδειγμα. στην περιήγηση θαυμάζουμε ακόμη Θέατρο, Δημαρχείο, Πανεπιστήμιο, Στάδιο, Σανατόριο, φουτουριστικές ανεγέρσεις συνεδριακών υποδομών, μεταμοντέρνα ταιριάσματα, ευρηματικές ατραξιόν γαστρονομίας κλπ. Συνεχίζουμε προς Μάαστριχτ, τον πολυσχιδή πόλο έλξης της Ολλανδίας (γνωστό σε όλους από το 92 λόγω της ομώνυμης Συνθήκης της ΕΕ), που οι ντόπιοι δεν θεωρούν αντιπροσωπευτικό της χώρας τους, αφού στριμώχνεται σε μια ακραία γεωγραφική προεξοχή της μεταξύ Βελγίου & Γερμανίας, μάλιστα μιλώντας τη λιμβουργιανή διάλεκτο. Το άγαλμα του Johannes Petrus Minckelers στην πλατεία Μαρκτ μας ξαφνιάζει καθώς η αληθινή φωτιά στη δάδα του, δε σβήνει ποτέ, αφού ο Minckelers ανακάλυψε το φωταέριο! Άλλο ενδιαφέρον άγαλμα είναι αυτό του Νταρτανιάν (του 4ου από τους 3 σωματοφύλακες) στο πάρκο «Αυλή των Γηραιών», μιας κι απεβίωσε εδώ τον 17ο αιώνα. Φόρος τιμής ένα στενό πριν την πλατεία Vrijthof στο Selexyz Dominicanen, ίσως το διασημότερο βιβλιοπωλείο της Ολλανδίας και ένα από τα 20 καλύτερα όλου του κόσμου σύμφωνα μ’ ένα πρόσφατο άρθρο. Σ’ αυτό λοιπόν το κατάστημα που εμφυλοχωρεί σ’ έναν παλιό Ναό Δομινικανών καλογήρων, η διακόσμηση μέσα με ξύλο και σίδερο είναι ζηλευτή, ενώ το μικρό καφέ-ζαχαροπλαστείο στο βάθος (εκεί που κανονικά θα ήταν η Αγία Τράπεζα) έχει τρομερά ωραία γλυκά. Ιδρύματα ακαδημαϊκά, γεφυράκια, λιμνούλες, φοντάνες ή διαβάτες πρόσχαροι, πεζοί και με ποδήλατα, κλέβουν την προσοχή μας και μας μαγνητίζουν ώρες στην ευωχία του ευλογημένου αυτού μέρους. Επιστροφή στη Βαβρ, μικρό δείπνο κι άνετος περίπατος πέψης. Διανυκτέρευση.

Πρωινό και εισδύουμε στη Ναμούρ, πρωτεύουσα της Βαλλωνίας, με θυρεό ένα σαλιγκάρι, παρότι ούτε αργή είναι, μήτε βαρετή, αλλά έμπλεη με δυνατές ζυθοποιίες, καρτποσταλικές κρουαζιέρες στα ποτάμια, φρουριακή ακρόπολη επαρκώς διατηρημένη, και πολύχρωμους δώμους λεπτής ρενασάνς, πομπώδους μπαρόκ, στιβαρού κλασικισμού, παιχνιδιάρικου ροκοκό και κονστρουκτιβιστικού ρεαλισμού. To τελεφερίκ μας προσφέρει εναέρια εμπειρία βαθιάς τέρψης, καθώς επίσης το κονβόι από τρίκυκλα τουκ τουκ, που μας πάει σε μέρη, παγωτατζήδες, αρωματοποιούς, βραβευμένα μπιστρό, νορδικές επάλξεις, συνεταιρισμούς δαντελάδων, αμυντικά τούνελ, Ιησουητικά τάγματα, αρτίστικες γκαλερί, φενγκσουικά καρνάγια λατρεμένα για κείνους που ξέρουν. Κολατσό/Μπραντς με γιορτή αποχαιρετισμού στην Θράκα των Βαφέων, της εύπορης κάστας των βυρσοδεψών δηλ. που επεξεργάζονταν τα δέρματα και τους άρεσαν το ψητό κυνήγι, το ζουμερό ψάρι του ρέματος, ο ψωμωμένος φασιανός κλπ. Πριν το αεροδρόμιο Βρυξελλών, σταματάμε στο Ατόμιουμ για ομαδική φωτό απαθανάτισης της μεγενθυμένης κυψελίδας ενός κρυστάλλου σιδήρου. Διεκπεραίωση στις αναχωρήσεις αερολιμένος Ζάβεντεμ, διαδικασίες επιβίβασης κι απογείωση για Αθήνα στις 14:50. Άφιξη στην πατρίδα 19:00, φουλ με αναμνήσεις που θα μας σφραγίζουν για πολύ...